Shymbulak 2 en Talgar Peak

Één van onze laatste blogs vanuit Almaty, dit terwijl Dominique buiten aan het voetballen is met een aantal Kazachse jongens en Fleur aan het kwebbelen met Kazachse meiden, met behulp van Google translate :-) Toch mooi om te zien hoe snel kinderen contact leggen, ondanks dat ze de taal niet machtig zijn en zo’n digitaal hulpmiddel maakt het alleen maar makkelijker, prima uitvinding!

Afgelopen dinsdag wilden we met de gondellift naar het hoogste bergstation van skigebied Shymbulak en van daaruit een stukje hoger richting Talgar Peak lopen. Vol goede moed liepen we richting de bushalte. Deze keer vertrokken we met buslijn 63, nabij de Kazach Filmstudio’s. De hele ochtend was er veel politie activiteit bij die filmstudio's, maar verder geen aandacht aan besteed...tot we bij de viaduct aankwamen waar we overheen moesten om daar te komen.
Een jonge agent, wiens pet groter leek dan hijzelf was, stond met z’n armen gekruist te duiden dat we er niet door konden en dat we weg moesten gaan. Wij hadden zoiets van:”dat gaat zomaar niet!”, dus liepen we even door. De agent verhief zijn stem, deze sloeg enkele malen over en hij werd erg zenuwachtig...hij meende het dus echt! :-)
Zonder verdere uitleg riep hij dat we een andere weg moesten zoeken, maar in ieder geval weg van hier. Dat hadden we maar te accepteren, zijn dreigende non verbale houding liet daar geen twijfel over bestaan. (Zojuist in het nieuws gelezen dat president Nazarbajev een filmset bezocht en dat de omgeving daarvoor compleet was afgezet)
Wel jammer, deze bus ging over de rondweg en scheelde dus tijd. Nu moesten we de stad door en dat ging 2x zo lang duren. Door dit gedoe kwamen we rond 14:30 bij de liften naast schaatsbaan Medeo aan en om 16:30 gingen de gondels naar het bergstation dicht...we waren te laat. Ietwat pissig konden we rechtsomkeert maken, maar heeee...we hebben vakantie, proberen we het de volgende dag toch weer? 

Zo gezegd, zo gedaan. Woensdag een volgende poging en deze slaagde, we waren rond het middaguur al bij het bergstation en wat was dat gaaf!! En koud!! Gelukkig hadden we vesten en truien bij ons, de temperatuur schommelde er rond 7graden. Wel wennen als het in de stad rond 11 uur al boven de 30 graden is.

Wat een geweldige vergezichten en machtige natuur, je voelt je op het dak van de wereld, zeker als je richting Talgar Peak loopt waar nog een kleine gletsjer is. En wat een frisse lucht, het doet bijna pijn aan je longen, zo puur. Zonder iets te zeggen even alleen maar om ons heen gekeken en alles op ons in laten werken. Kleurrijke bloemenprachten worden afgewisseld door groene bergweiden, rotspartijen, sneeuw en gletsjers. 

Na hiervan genoten te hebben en na wat klim en klauterwerk hebben we een plek in het gras opgezocht om te picknicken, op dik 3.300m hoogte met een uitzicht dat z’n weerga niet kent. Natuurlijk zijn de Alpen ook prachtig, maar dit is toch anders, hier is het ruiger en ongerepter. Het skigebied Shymbulak is klein en hiervoor zijn bijna geen bomen gekapt. In 2006 heeft hier namelijk een orkaan huisgehouden en op de door deze natuurkracht gebaande paden zijn zo’n 12 kilometer skipistes aangelegd. 

Vanaf dit punt hadden we ook uitzicht over Almaty, zeker als je naar een rand van de vallei liep. Wat helaas ook pijnlijk duidelijk zichtbaar werd was de deken van smog die over de stad gedrapeerd leek. Gevolg van de uitlaatgassen die dagelijks de lucht in worden geslingerd door onder andere de veel te grote SUV’s waarvan er veel te veel rondrijden in Almaty. Althans dat vinden wij, hier denken ze daar anders over. Hier koop je comfort als je geld hebt, de gevolgen daarvan zijn totaal onbelangrijk. Ook wordt hier voor 85% op kolen gestookt, terwijl de zon hier volop aanwezig is en dus ook voldoende energie kan leveren. Maar...steenkool is hier goedkoop en daarnaast stimuleert de overheid het gebruik van fossiele grondstoffen, een 1-2tje tussen de regeringen van Kazachstan en Rusland.

Hoe dan ook, hier in de bergen en op de steppes is de natuur puur, helder en mooi...heel erg mooi. In de lift op weg terug naar Medeo werden we even vergezeld door een steenarend, gracieus zwevend op de wind, speurend naar een prooi. Is wel even wat anders dan een buizerd of torenvalkje!

Al met al erg genoten van deze trip, was de moeite weer dubbel en dwars waard.
Nog een paar dagen te gaan en dan weer terug naar Winterswijk, de 4 weken zijn voorbij gevlogen, een teken dat het fijn was :-)

Tot zondag, in ons laatste blog.

Poka