Tot ziens Almaty!

Het zit er weer op, de koffers zijn bijna gepakt. Het is hier nu 19:15 uur, zo dadelijk even slapen voordat de wekker om half 1 alweer afgaat. De laatste dagen gingen zo snel voorbij dat het lijkt alsof ze niet bestaan hebben!

Gisteren zijn we met Elena en Vladik naar het circus geweest, hier in het Circustheater in Almaty. In Kazachstan staan 4 van zulke theaters en de artiesten die er optreden zijn van wereldklasse, het lijkt op het Russische staatscircus met veel acrobatiek en natuurlijk ook paarden! Kazachen zijn van oorsprong een nomadenvolk dat zich met behulp van paarden verplaatste door de bergen en over de steppes. In het circus lieten ze zien hoe goed ze met paarden overweg kunnen, fantastisch! Het was 3 uur lang een prachtig schouwspel, de kinderen schoten van de ene verbazing in de andere, wauw!

Onze reis was een belevenis en dan met name voor Linda. Oude bekenden en familie opgezocht en bezocht. Blijdschap en verdriet lag dicht bij elkaar, met name in de eerste, soms emotionele weken. Er is in één van de reacties op een verhaal in ons reisblog de opmerking geplaatst dat een episode van onze reis op een aflevering van ‘vermist’ leek, zo voelde het ook. Langzaam aan en beetje bij beetje vonden we Linda’s familieleden terug. Ook Andrej’s graf is bezocht, Linda’s neef die ze zo graag had willen ontmoeten. En tante Nina, Andrej’s moeder. Haar hebben we kunnen helpen om het leven weer een beetje dragelijker te maken voor haar en haar kleinzoon. Wel het minste wat we konden doen voor een vrouw die haar 2 zonen en man is verloren.

Veel gezien, woeste natuur, prachtige gebouwen. Van grote kathedralen, moskeeën en theaters tot lieflijk kleine kerkjes rijkelijk versiert met in bladgoud omwikkelde ornamenten. Een huwelijksvoltrekking in de St. Nicolas kathedraal, de kleine kathedraal waar Linda met haar Grootmoeder vaak kwam.
Kuddes wilde paarden op de steppes en steenarenden in de bergen. Grote bergmeren in prachtige turquoise kleuren, watervallen en bergrivieren die zich en weg richting de vlaktes zochten. De pure lucht in het hooggebergte, zo hoog en puur dat je er duizelig van werd. De prachtige en erg gastvrije Kazachse mensen die duidelijk niet gewend zijn om Europeanen te zien en dat maakte het extra leuk. Het echte leven bij Zilyonij Bazar, de groene bazaar, de grote overdekte markt waar de gewone man z’n waren koopt. Alsof je in een mierenhoop belandt bent, wat een gemoedelijke drukte.

De contrasten: Hypermoderne winkelcentra en werkelijk schitterende parken waar fonteinen dag en nacht het water de lucht in spuwen, terwijl 5 kilometer verderop dorpelingen hun drinkwater uit de rivier moeten halen en hun behoeftes in een latrine moeten doen. Geen licht want stroom hebben ze niet, terwijl de fontein in het Presidentspark iedere avond op de maat van klassieke muziek, verlicht en wel een eigen show opvoert.

Almaty is veranderd zegt Linda, “het is niet meer de stad die ik ken”. Het lijkt alsof het intellect uit de stad is verdwenen en alles is gestoeld op snel geld verdienen zonder daarbij rekening te houden met mens of natuur, normen en waarden. Kazachen kopen hun diploma’s en daarmee hun hooggeplaatste functies, corruptie viert hoogtij in Almaty. Gesprekken met familie, taxichauffeurs en anderen leerden ons dit. Ook merk je dat wanneer het gesprek richting politiek gaat, je gesprek meestal voorbij is. De president is heilig en niet alleen die van Kazachstan, maar zeker ook die van Rusland!

Maar ach, wat maakt het uit, we hebben een fantastische vakantie gehad en kennis gemaakt met het echte leven in Kazachstan. Gezien hoe Linda heeft gewoond en geleefd, haar toenmalige buren gesproken, nieuwe vrienden gemaakt. Het wel en wee van de lokale bevolking gezien en beluisterd. Met ze gedronken, gelachen en ook een traantje weggepinkt.
Onvergetelijke verjaardagen gevierd en ervaringen opgedaan die we nooit meer vergeten, meer nog dan we hebben kunnen omschrijven in dit reisblog of andere vorm van social media.

We hopen dat we met ons reisblog iedereen een beter beeld hebben kunnen geven van Kazachstan en Almaty, het is in ieder geval een reëler beeld dan dat van ‘Borat’ :-)
Ook hopen we dat onze verhalen met plezier zijn gelezen, wij vonden het in ieder geval leuk om deze reis te delen met mensen die ons lief zijn.

Nu slapen, om 5:05 vertrekt ons vliegtuig naar Kiev en vervolgens naar Schiphol waar we rond 12:00uur landen.

Voor de laatste keer: Poka ;-)